Evangeline

Gözlerimi açtığımda kendi yazdığım romanın kötü kadını olmuştum. ‘Kahramanı öldürmeye çalışmaktan hüküm giyip idam edilen Evangeline’ oldum. Romanın sonundan kaçınmak için ne gerekiyorsa yaptım. Güzellik, yetenek, mali güç ve geçmiş… hepsini tamamen unuttum. Artık tek yapmam gereken mutlu sonun gelmesini beklemek. “Çünkü o benim yoldaşım olacak.” Heykel görünümlü dükün en büyük oğlu Kaidel ile geçinmeye çalıştım, “Evangeline benim kızım olacak ve sonsuza dek birlikte yaşayacağız”. Sanırım düşündüğümden çok daha zor olacak! Ama hayır, ne olursa olsun sonunda “Mutlu oldum” diyebilmeliyim!